Prolog

KIRACI Z XIAOLIN

Opowieść zakończyła się kilkoma losowymi słowami wypowiedzianymi przez Mistrza. Nikt nie wie co stało się później, bo strony dziennika zostały brutalnie wyrwane i spalone. Wiatr rozniósł popiół po całej ziemi, a niektóre z oszczędzonych kartek trafiły do otchłani oceanów, gdzie wszelki słuch po nich zaginął. Wyglądało to tak, jakby cztery żywioły miały zakończyć wszelkie powiązania między sobą. Spokojnie chciały zatrzeć ślad działalności dobra i udało im się to na kilkanaście lat.

*

To koniec całej historii, nikt nie przewiduje jakiejkolwiek kontynuacji.

*

     Jaki los potrafi być przewrotny, wie tylko mędrzec z białą bródką, stojący u progu prastarej, tybetańskiej świątyni. Przed nim zatrzymali się młodzi ludzie, którzy nieświadomi konsekwencji, wyrzekli się życia zwykłego śmiertelnika. Przyjechali z osobnych ośrodków szkoleniowych, gdzie przetrwali lata pełne rygoru. Uczono ich tam życia w xiaolińskiej świątyni. Z każdego pawilonu starannie została wybrana jedna osoba, która reprezentowała sobą potencjał na przyszłego Smoka Żywiołu.

*

     Tak wszystko mniej więcej wyglądało w teorii. Obecnie, przed właścicielem klasztoru stała trójka, nie czwórka nastolatków, którzy pochodzili z różnych zakątków całego świata.
     Od lewej, chłopak z dość ciemną opalenizną i ciemnymi włosami; Mistrz stwierdził, że przyjaźnie mu z oczu patrzy i od razu odpowiedział mu uśmiechem na zagubione spojrzenie.

     Zaraz obok niego stała blada dziewczyna z długim, brązowym warkoczem na ramieniu. Miała dość nieprzyjazny wyraz twarzy. Nauczyciel od razu wiedział, że będą z nią problemy.

     Obok nich, po prawej stronie stał wysoki i wysportowany Azjata, a jego czarne jak smoła włosy sterczały mu na wszystkie strony. Chłopak zamyślony spoglądał w przestrzeń, a mężczyzna nie potrafił odgadnąć jego myśli.
     Opiekun świątyni był naprawdę mądrym i cierpliwym człowiekiem, ale niepokoiła go jedna kwestia. Gdzie podziała się czwarta osoba i jak poważne konsekwencje przyniesie jej brak?

*

     Mistrz Fung otrząsnął się z negatywnych myśli. Wiedział, że musi poznać swoich nowych uczniów.
- Panno Aello, panie Stern oraz panie Shen - zwrócił się do młodych ludzi - witam w klasztorze Xiaolin.

Przejście do Rozdziału I